“Shower”

 

İçimizdeki nefreti ve öfkeyi birilerine yüklemek ya da eşya gibi çıkarıp kenara atmakla ruhumuzu arındırdığımızı mı zannediyoruz?

 

Büyük bir yanılgı mı bu yoksa kurtuluşun yansıması mı?

 

Birçok soru ile sorguladığımız benliğimizde, arındırmamız gereken asıl duygular neyin kıstası?

 

Anlam yüklediğimiz canlı ya da cansız varlıkların bizlere bıraktığı her izi silebilir miyiz, ya da silmeli miyiz?

 

Arınma, sadece düşsel olarak inanmaktan mutlu olduğumuz bir eylem mi yoksa bir uğraş mı?

 

Arınmak o kadar kolay mı?

 

 

Do we believe that we are cleansing our souls by burden the hatred and the anger in us on someone else and by casting them off like a trash?

 

Is this a bloomer or the reflection of the salvation?

 

In our personalities that is questioned, how do we decide which emotions  we should be purified?

 

Can we or should we erase the marks that living or unliving things, that we ascribe a meaning to,  left on us?

 

Does purifiying ourselves just an ideal that makes us happy, or a solid occupation?

 

Is it that easy to purify ourselves?.